Z szacunków specjalistów wynika, że mamy w Polsce około trzech milionów (a może nawet więcej?) osób zmagających się z cukrzycą. Gdyby pewnego dnia wykonać profilaktyczne badania powszechne poziomu cukru we krwi okazałoby się, że „słodkich” Polaków jest znacznie więcej. Co najgorsze, chorych na tę, początkowo, bezbolesną chorobę przybywa niemal w geometrycznym tempie. Gdy usłyszałem, że polskie dzieci tyją najszybciej w Europie, nie mam wątpliwości, że za kilka, może za kilkanaście lat będziemy w czołówce. Krajem z największą liczbą chorych na cukrzycę. Czytaj dalej
Zdarza się, że skorzystamy z bezpłatnego pomiaru poziomu cukru podczas festynu lub akcji pro zdrowotnych. Nie na czczo, tak po prostu niespodziewanie i przy okazji. Wynik 120 mg/dl nie jest jeszcze najgorszy. Wiele jednak osób, szczególnie ci, którzy z cukrzycą nie mieli dotychczas do czynienia wpadają w panikę a tymczasem to 120 a nawet 180 mg/dl wcale nie musi oznaczać, że jesteśmy chorzy. Może to być sygnał, że warto zrobić standardowe badanie poziomu cukru krwi w laboratorium. I to lekarz stwierdzi czy wstąpimy do „klubu osób słodkich”. Zazwyczaj pomiar poziomu cukru na czczo z wynikiem w granicach 70 – 90 mg/dl jest prawidłowy a ponad to może wskazywać, że jesteśmy zagrożeni cukrzycą. 
Miód, jak niektórzy twierdzą, to „zakazany owoc” dla diabetyka. Chyba nie do końca tak jest. Miód zawiera około 60 różnych substancji. Jest źródłem dobrze przyswajalnych węglowodanów : glukozy i fruktozy. 10 g miodu zawiera 0,3 – 3,3 % białka, 77,2 węglowodanów, dostarcza organizmowi człowieka 335 kalorii. W miodzie znajdują się liczne składniki mineralne: sole wapnia, sodu, magnezu, żelaza, siarki, jodu, chloru, fosforu. Miód zawiera też mikroelementy: mangan, krzem, aluminium, bor, chrom, miedź, lit, nikiel, ołów, cynę, cynk, osm i kwasy organiczne: jabłkowy, alkoholowy, cytrynowy, mlekowy, szczawiowy i witaminy: B2, PP, C. 
Niezbędnym i popularnym wśród osób z cukrzycą jest glukometr. Diabetycy mają po kilka sztuk. Urządzenie to służy do pomiaru poziomu cukru we krwi. Niestety, sam pomiar nie leczy. Potrzebne są określone działania w ramach samokontroli. Ściślejsza dieta, wstrzyknięcie insuliny, aktywność ruchowa itp. Pomiary z większości glukometrów zapisywane i analizowane są w specjalnych aplikacjach na telefon albo komputer. 
Sól jest niezbędna dla naszego organizmu. Ma wpływ na utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej i regulacji gospodarki wodnej, jest składnikiem płynów komórkowych oraz tkankowych. Potrzebna jest do odpowiedniej pracy układu mięśniowego i nerwowego. Nadmiar soli sprzyja cukrzycy.
Można zdać się na tabletki, insulinę i szpitalne wizyty ale, jak się okazuje aktywność fizyczna jest dla diabetyka zbawienna. Nie trudno się o tym przekonać. Z doświadczenia wiem, że codzienna gimnastyka i długie, intensywne spacery mogą nie tylko wyrównać poziom cukru we krwi ale i dużo go obniżyć. W moim przypadku o około 10 punktów. Czy osoba chora na cukrzycę może chodzić na siłownię? Czy może intensywnie ćwiczyć w domu czy na świeżym powietrzu? Jakie ćwiczenia chory na cukrzycę może wykonywać w domu?
Przyjęło się, że osoba chora na cukrzycę to osoba z nadwagą. Otyłość sprzyja cukrzycy. Pewnie trudno temu zaprzeczyć ale wśród chorych około 10 % to ludzie szczupli, a nawet bardzo szczupli. Czy zatem i w takiej sytuacji należy stosować ścisłą dietę? Z lektury Internetu wynika, że właściwie niczego nie można jeść. Warzywa zawierają szkodliwe dodatki, niewskazany jest biały chleb i bułki, zabronione są słodycze, wędliny, nie wspominając o białym cukrze. Dietetyczka proponowała mi aby na kolację zamiast kanapki z szynką jeść . . . surową marchewkę, pić tylko wodę mineralną. W Internecie możemy przeczytać, że jedzenie niemal każdego produktu w nadmiernej ilości albo w dowolnej kolejności i konfiguracji może szkodzić. Przede wszystkim osobom otyłym. Ale nie tylko. 
